Je zou me in het water gooien, zei je
Pakte me zelfs op en liep ernaartoe
zo vaak dat ik wilde dat ik kon zwemmen
en dat je losliet
Maar toen jij me niet meer op kon pakken
ik zelf in het water sprong
je merkte dat ik kon zwemmen
Kwam ik voor jou
niet meer boven
Woorden vangen uit de lucht
Woorden zijn lucht, trillende lucht
Is de lucht dan woorden?
Kan ik mijn schepnetje door de lucht halen,
hem na een paar keer heen en weer gehaald te hebben
tegen mijn oor houden
of ondersteboven houden
mijn hand eronder
en kan ik dan het gesprek horen
dat de kat en mijn zus hier gisteren hebben gevoerd?
Dan vis ik morgen
mijn eigen woorden
wel uit de lucht
Als ik ze vergeten ben
Of zomaar
Om te bewaren voor later
Of om nog even naar ze te luisteren
En ze dan weer terug te gooien
Voor het volgende schepnetje
Dat voorbij komt vissen
Bomen zijn fijn
In bomen kan je klimmen
Het mooie aan klimmen is dat je hoger komt
Hoger op komen, misschien
Hoog, meer wolken, meer water, lucht, zuurstof, licht, zon, meer zicht
Inzicht, misschien
Door het licht dat overal zo plotseling op valt
Plotseling als het hert dat verstijfd blijft staan in de koplampen van je auto die net de hoek om komt rijden
Alsof ze er niet waren voordat ze gezien werden
Zoals de zwarte zwaan, een leven en een dood
Wat ik fijn vind aan bomen
Is dat de boom je even onderdeel laat zijn
Je hoort ergens bij
Opgelucht en nietsvermoedend
Adem je de boom in
Bij ons aan de muur hangt een foto
Stralende-kleine-ik en mijn stralende-kleine-zus
En tussen ons in
Een stralende vrouw
Die foto zou ik omschrijven als
Het leven waarnaar je terug wilt
Gezelligheid, knusheid, liefdevolheid, saamhorigheid
Het soort foto waarvan je wéét dat er ergens in die kamer een kachel brandt
Omdat de net-niet-te-erg-brandende warmte en het knappende hout gewoon horen in dit plaatje
Mijn stralende-kleine-zus keek de camera in
Met haar samengeknepen-stralende ogen
Mondhoeken omhoog gekruld
Alsof ze de kijker toelacht
Alsof ze de onbewuste intentie heeft een snelweg van de foto naar je hart te bouwen
Alsof ze nog even wil laten blijken hoe gelukkig we zijn
Met ons drie paar stralende ogen
Dat mijn stralende-kleine-zus in de camera kijkt
Maakt dat al het geluk dat in die ene foto verstopt zit nog overder komt
Nog overder komt en nog dieper rijkt
Die foto is het soort foto waar je terug in wilt duiken
De druppels sfeer gedempt op het oppervlak horen klateren
Nadat je kopje onder bent gegaan in die ene foto
Er groeien touwtjes aan me
Hele dunne haast onzichtbare touwtjes
Ik voel ze trekken, bij elke stap
Het begon onderaan
Mijn voeten, enkels, en nu klimt het langzaam via mijn benen omhoog
Het bouwt een cocon om me heen
Met elke stap die ik zet, elke plek die ik zie
Elk moment waarin ik leef
Wordt er een touwtje gespannen, van mij naar de aarde
Als de haren van een bever, drieëntwintigduizend per vierkante centimeter
En als ik het moment wil herleven
In het gevoel van dat specifieke moment wil duiken
Omdat ik gelukkig was of ben
Pak ik het touwtje voorzichtig vast
En leidt het me terug naar waar ik even wil rondzwemmen in herinneringen
Ik volg het touwtje, laat het door mijn handen glijden en loop in twee seconden terug naar het te hete stenen terras in Italië waar ik oude kaas voor het eerst lekker vond
En als ik dan doodga
Gewikkeld in het onzichtbare touw
De laatste dagen, jaren gestreden hebbend voor elke stap, afgeremd door miljoenen touwtjes
Als ik dan doodga
Laten alle touwtjes los en zweven ze om me heen als een spinnenweb
En ik zweef mee
Chrysalism 